Yan Yatma Luksu

Dun hastaneye gittigimde hala heyecan duymamistim. Ne de olsa bugunun gelecegini iki senedir biliyordum. Aslinda daha once olmasi gereken sey ancak firsat bulunup yapilmisti.

Hastabakicinin bana uzattigi arkasindan baglanan hastane geceligini giyerkende hala heycanim yoktu. Perdelerle ayrilmis bolumde uzerimi degistirdim. Bilenler bilir, bu geceliklerin en sinir bozucu yani olan kismi poponuzu kabak gibi ortada birakmasidir.

Hemsire gelip hasta yakinlarinin kalabalik etmemesi icin cikmalarini soyledi. Gerekli durumlarda cagrilmak uzere annem bana 'simdilik' veda etti.

Dogal yatis seklim olan yan yatma pozisyonunda yataga uzandim. Cunku biliyordumki onumdeki birkac saat boyunca boyle bir luksum olmayacakti. Annemin temizligine guvenemedigi universite hastanesi carsaflarina karsi evden getirdigi kar beyazi ve mis kokulu carsaf ve pikenin icine kivrildim.


Gozum aramizda bir perde ortulmus olan yandaki hastadaydi. Golgesinden anladigim kadariyla hemsirlerden biri uzerine dogru abaniyordu. Demek ki bana da oyle olacakti.


Sira bana geldiginde hasta bakici beni icerdeki odaya goturdu. Sedyeyi gosterip uzanmami soyledi. Tepedeki koca alete carpmamam icn uyardi. Sonra kafami boyunluk gibi duran yere yerlestirmemi istedi.


Sol tarafimda iki tane monitor vardi. Birinde kalp atisi gibi degerler yaziyordu digerinde de damarli bir kafatasi goruntusu.


Birazdan olacak hersey beynimin fotografinin cekilmesi icin yapilacak olan anjiyoydu. Sonunda o gun gelip catmisti. 2006'da gecirdigim anevrizma sonrasinda kontrol amacli bir anjiyo yapilacakti. Daha once yapilan islem hala saglam duruyormu, kayma var mi, yeni olusumlar var mi... Benim anevrizma alin tarafimda ortaya cikmisti. Microcerrahi yontemiyle kasiktan damara girilerek coin denen bir madde ile orulmustu.Sten sanirim diger yontemin adi oluyor. Riskli bir konumda olmadigimdan kafatasimin acilmasina gerek kalmamisti.

Bir sene sonra doktor ziyaretimde ilk 5 senenin onemli oldugunu ve beyin anjyosu ile kontrol yapilmasi gerektigini ve bunun ne oldugunu anlatmisti ve bunlari tek tek anlatan bir yazi vermisti.

Buraya gelmeden once tum raporlari Amerika'daki hastaneden istemistim. Daha once iki uc kez okudugum anjyo yazisini annem ve babama hastane yolunda Turkce'ye cevirdim. Ben yazilanlari bitirdikten sonra bir 'vay be' cekip, 'butun herseyi yazmislar helal olsun' dediler.


Ozetle; hastaneye gelisimden itibaren olacaklar, bana verilecek ilaclar, nereden girilip neler yapilacagi, asam asama ne olacagi, sonrasinda ne yapilacagi, hemsire ve doktorlarin bana neler soyleyecegi, ne kadar surecegi dair her turlu detay yaziyordu. Bende burada detayli bir sekilde anlatiyorum. Belki biri arama yaparsa detaylari buradan okur ve nelerle kasilasacgini bilerek gider.


Sedyeye yattiktan sonra bir hemsire geldi ve hastane geceligini belime kadar siyirdi. Elinde, ici kahverengimsi solusyon dolu buyuk bir kova ve firca vardi. Bacagima ve kasagima bolca bunu surerken bana ne yaptigini soyleyecegini zannettim, yanilmisim.


Sonra baska bir hemsire gelip uzerime mavi ameliyat ortusu koydu. Ben onunda birsey soyleyecegini sandim ama o da sessiz kalinca ben sessizligi bozdum. Artik heycanlanma ve gerilme kivamina geldigim icin sanki ya yapmazlarsa endisiyle 'local anestezi yapacaksiniz degil mi' diye sordum. Hemire sevecen bir tavirla 'tabi yapacagiz ben sadece hazirliyorum' dedi.


Sonra bir genc adam geldi. Doktor olsa gerek diye dusundum. O da kendini tanitmayi ve yaptigi seyi tanimlamayi gerek gormedi. Oysa ki ben saf saf o okuduklarimin benim memleketimde soylenecegini sanmistim. Hasta rahatlatilir ve bilgilendirilir, bu bizim en dogal hakkimizdir sanmistim. Unutmusum, o kadar da degil, burasi Turkiye, biz burada hastalarin azarlanmasina alismisiz. Beni azarlayan olmadi elbette, hatta sasirtici bir sekilde sevecen bir tavir vardi ama yinede rahatlatici birseyler soyleyen kimse yoktu.


Kasigimda bir igne acisi hissettim. Bir sure sonra anladim ki damarlarimda birseyler oluyor. Herhalde sivi verilip kamera girmisti. Once bacaklarima dogru bir serinlik sonra butun vucuduma yavas yavas yayilmakta olan bir sicaklik hissettim.


Uzerinde yattigim sedye ileri geri oynamaya basladi. Ben nasil birsey olacagini merak etsemde hali hazirda olan gerginligim korkuya donusmesin diye gozumu kapattim. Tiiiiirrrrrrr diye bir mekanik sesden sonra hemsire 'kafani oynatma' diye uyardi.

Kafamin sag tarafinda bir kasilma hissettim. Sanki elektrik carpar gibi garip bir his ve kasilmalar. Kisa araliklarla ayni seyler kafamin ortasinda ve solunda devam etti. Sag gozumde biraz yanma hissi vardi. Sanki flash cakiliyordu. Ne kadar ve nasil birsey hissetmem gerektigini bilmedigimden bunlarin normal olup olmadigini bilemedim.

En sonuncusunda kolumda bir kasilma ve biraz bas donmesi hissettim. Iste o zaman bir an once bu islemin bitmesini istedim.


Sonra doktorun 'bitti, nasilsiniz' dedigini duydum. Biraz basimin dondugunu soyledim. 'Gozlerinizi acar misiniz' dedi. Actim. 'Tamam' dedi ve gitti.


Yuruyerek geldigim sedyeden iki hemsire ve bir hasta bakicinin yardimiyla carsafla surulerek yataga gecirildim.


Yan hastaki incelememe dayanarak hemsirenin gelip benimde uzerime cikmasini bekledim. Hemsire geldi, iki eliyle birlikte kasigima baski uygulamaya basladi. Hatta daha iyi yapabilmek icin dizlerinin uzerinde yataga cikti. O bastirdikca ben biraz kivrandim ama acidan degil. Daha onceden baslamis olan ve gerginlikten iyice dolmus olan idrar kesemin bu baskidan nasibini almasindan dolayi. Hemsirenin 'kendinizi serbest birakin, birde karin kaslarinizla ugrasmayalim' uyarisiyla biraz gevsemeye calistim.


Ust uste sarilarak takoz gibi bir kivama gelmis olan sargi bezi tampon gorevi gorsun diye kasigimin uzerine bantlarla sabitlestirildi. Sonra uzerine biraz daha baski uygulasin diye iki uc torba serum koyuldu. Malesef bir universite hastanesinin 4 yatakli unitesine bile yetecek kadar kum torbasi yok. Ne kadar aci!


Hasta yakinlari bize kahvalti ettirtsinler diye iceri aliindiginda annem ve babamin heyecani gozlerinden okunuyordu. 'Iyiyim' dedikten sonra rahatladilar.


Yanima kitap, dergi gibi birsey getirmedigim icin kendime bir yuh cektikten sonra yari dolu MP3'umun bitmemesi icin dua ettim cunku burada 4-6 saat yatmam gerekiyordu. Bacagimi hicbir sekilde kivirmadan sirt ustu yatmanin prosedurden daha aci verici oldugunu bitmek bilmeyen saatlerde anladim.


Bir saat sonra beni uyumaktan alikoyan tuvalet durumu annemin yardimlariyla giderildikten sonra yari uyur yari uyanik bir sekilde vakit gecirdim.


Yaklasik 5 saat sonra eve gidebilme izni cikti. Arabanin on koltugu dumduz yatiralacak ve dumduz yatilacak, iki kattan fazla merdiven cikilmayacak, eve gidince yatmaya devam edilecek ve bol bol su icilecekti. Araba ve asansor derdim olmadigi icin ben rahattim ama diger hastalar icin ayni durum soz konusu degildi. Bir tane kadin asansorsuz bir evin 5. katina nasil cikacagini sordu. Annem sandalyeye oturtsunlar sizi dedi, hemsire olmaz yatarak cikmasi lazim diye uyardi. Fakat acaba neyle?


Yanimdaki erkek hastanin ise yakini olarak gelen karisi baska bir hastaneye rapor almaya gittigini ve henuz gelmedigini ogrendik cunku hemsire bu durumu 'tasvip' etmediklerini belirtti. Adam kendi kendine hazirlnamaya ve gitmeye calisyordu en son gordugumde. Eger daha onceden o begenilmeyen, surekli elestirilen Amerika'nin yaptigi gibi bir yazi verilip hastalara neler olup bitecegi hakkinda bilgi verilmis olsaydi bu hastalar hasta halleriyle bu dertleri dusunmek zorunda olmayacaklar ve hazirlikli geleceklerdi.


Arabaya yururken kucuk bir krampin disinda tum gece agrim olmadi. Benim tek agrim kazik gibi sirt ustu yatmakti. Ara sira yatar oturur sekillere girsemde belimi ve sirtimi rahatlatamadim. Aksam bir kac akrabam ziyarete geldi de muhabbet ederken biraz unuttum. Gece yattigimda yine sirt ve bel agrisindan iki kere uyanip evde kucuk tur attiktan sonra sabah 6'da artik bacagimida kirmaya basladim, yan yatmaya da.


Hastanede anjiyoya girmeden once raporlarimi goren doktor biraz haycanlamisti cunku benim vakam onun tez konusu cikti. Neden Amerika'da ameliyat oldugumu sordu, o anda orada oldugum icin dedim. Bana yapilan islemin normalde uyglanmadigini fakat bununla ilgili bir proje baslatildigini ve muhtemelen o projedeki 10 bin hastadan biri oldugumu soyledi. On taraftaki baloncuklarda kafa tasi acilirmis. Bana uygulanan yontem ise normaled arka ve ense tarafta olanlara yapilirmis. Yani ben bir denek oluyorum bu durumda :) Islemden sonra filmleri gormek istemisti bir de raporlarin fotokopisini rica etmisti.


Velasil, hocasininda inceledigi raporun sonucunu ogrenmek uzere annem ertesi gun gitti. Kucuk bir kabarti gozlemlemisler fakat su anda cok onemli bir buyulukte ve riskde degilmis. Fakat takibe alinmasi gerekiyormus. Dolayisiyla 3 ay sonra ben bir anjiyo daha olacagim.

Ben o zamana kadar yan yatma luksumu kullanmak istiyorum. Yatis sekilleriniz bol olsun.